Aan het eind van de week van de werkstress '15 komt het FD met een aantal cijfers. De meest opvallende vond ik de berekening dat werkstress de werkgevers dit jaar 1,8 miljard euro kost. Dit zijn alleen de kosten van verzuim. In totaal gaat het om 36% van het totale verzuim of 21.000 mensjaren.

Naast deze cijfers staat de opmerking: Hoe tel je gederfd levensgeluk en arbeidsplezier, schaamte, slaaptekort en relationele spanning mee? Een goede vraag waar ik geen antwoord op heb. Het zijn twee verschillende werelden: de niet tastbare wereld van de beleving en geluk versus de tastbare wereld van het geld en de getallen. Het is wel duidelijk dat er een wisselwerking is tussen de twee. Zowel een positieve als een negatieve. Vooral de balans lijkt belangrijk.

Dit is wellicht het kernwoord als het gaat om stress. Als ik het over stress heb, bedoel ik ongezonde stress. Stress die je niet hebben wil. Stress is het gevolg van onbalans. Onbalans tussen wat je kunt en wat er van je gevraagd wordt, tussen werk en privé, tussen sociale behoeften en gedrag van je baas of collegas. Soms is het de bedrijfscultuur die je niet serieus neemt als mens. Als een mens uit balans wordt getrokken gaat dat ten koste van het energie niveau, van de psychische - en  fysieke gezondheid. Wat is hier nieuw aan?

Dit onderwerp is al jarenlang een topic. Er wordt veel over gepraat, maar de stress lijkt alleen maar toe te nemen. Wat is er aan de hand?

 

Gedurende de afgelopen jaren is er steeds meer aandacht gekomen voor werkstress. Tot op heden lijkt de stress alleen maar toe te nemen. Een belangrijke oorzaak lijkt dat de eisen die aan mensen worden gesteld steeds hoger komen te liggen. Onzekerheid over je baan of zelfs het voortbestaan van je bedrijf wordt groter, banen veranderen sneller en de werkdruk neemt toe. Dit is niet te voorkomen of terug te draaien. Het wordt dus tijd dat we onszelf en elkaar echt gaan beschermen. Dat betekent dat we elkaar in de gaten houden en niet continu tot het uiterste drijven. Een vliegtuig vliegt ook het langst op kruissnelheid en niet op topsnelheid. We moeten onze overtuigingen en intenties nog eens oprecht onderzoeken. Hoe kan het zijn dat er nog bedrijfsculturen zijn waar mensen structureel op hun tenen lopen? Waar mensen niet als mensen, maar als 'iets anders' gezien worden? Daarnaast betekent het dat we onze weerbaarheid moeten vergroten, door fysiek en mentaal op orde te blijven.

 

Er zijn vele manieren om je weerbaarheid te vergroten. Een aantal kennen we allemaal wel: goed slapen, genoeg bewegen en gezond eten. Toch lukt het vaak niet dit consequent vol te houden. We laten ons graag verleiden en als we eenmaal weer in het oude patroon zitten is het verrekte lastig hier weer uit te stappen. 

Ik denk dat het vermogen om uit dit soort patronen te komen essentieel is als het gaat om stress. Dit lukt alleen als je voldoende energie hebt, en dat is vaak het probleem. Het blijft vallen en opstaan en getob. 

 

Natuurlijk: de moed hebben om keuzes te maken en deze uit te voeren of na te leven. Welke keuzes dat zijn, weten we over het algemeen wel. Het wordt tijd om de kop uit het zand te trekken. Dat geldt zowel voor de werkgevers als de werknemers.